Het scheppingsverhaal
Er was ooit één familie. Ze werden aanbeden als goden, omdat mensen wisten dat dit bovennatuurlijke wezens waren. Dit ging heel lang goed, en ze leefden in harmonie samen. Tot één deel van de familie zich afsplitste. Aardse vrouwen waren verleidelijk, en de wezens -die je kunt vergelijken met de 'engelen' waar ze het in de bijbel over hebben- wilden kinderen. Geen kinderen van hun soortgenoten, maar echte kinderen.
Menselijke kinderen.
De kinderen die echt voortkwamen uit deze wezens waren echter niet zoals meestal wordt verteld. Het waren een soort halfgoden, maar ze leken noch op de mens, noch op de bovennatuurlijke wezens. Ze waren misvormd, bezeten door de lust naar menselijk vlees. Niet om mee te paren, maar om te eten. Er was echter wel één pluspunt, in hun normale vorm stierven ze gelijk als ze het zonlicht zagen. Ze werden door de mensen demonen genoemd.
Het overgebleven deel van de familie zag dit, en wilde het evenwicht herstellen door zelf ook kinderen te verwekken. Alleen deze kinderen waren goed. Door middel van magische manipulatie werden deze kinderen wel goed geboren, met magische krachten en zo konden ze de demonen bestrijden. Deze stonden ook wel bekend als magiërs.
Klinkt wel oké hé? Er wordt een tegenwicht gevormd en de wereld herstelt zich weer.
Zo ging het dus niet.
De demonen vonden een manier om in zonlicht te kunnen overleven, door middel van gastlichamen. Ze bezaten die lichamen en hun macht groeide. Ze begonnen langzaam meer over te nemen, en ze werden krachtiger. De magiërs konden het niet bijbenen, en smeekten hun voorouders om hen te helpen. Dat konden ze echter niet, omdat de magie afnam.
De goddelijke familie was uiteen gevallen, in twee partijen. Mira, de partij die als de goede werd gezien, en Malae, die als de slechten worden gezien omdat hun nageslacht de wereld in deze wanorde had gegooid.
Deze twee hebben verschillende manier van de demonen bestrijden, en verschillende ideeën over een pact dat aan het begin van de Tijd was gesloten. Daarin werd bezegeld dat je geen wezens van je eigen soort doodt. De Malae zien de demonen als nageslacht, en zullen ze niet zomaar doden.
De Mira echter bevechten deze demonen hard tegen hard, en verdienen zo de minachting van de Malae. In hun ogen hebben de Mira het pact verbroken en zijn alle Mira vogelvrij.
Hoe zien we er dan uit?
Malae en Mira zien er ongeveer hetzelfde uit in hun natuurlijke vorm. Dat is de vorm waarin ze het makkelijkste in de Trance kunnen komen, een staat waarin ze makkelijk magie kunnen gebruiken. Dit is ook hun kwetsbaarste vorm, dus ze maken gebruik van menselijke lichamen die ze óf zelf gecreeërd hebben (waar de Mira de voorkeur aan geven) óf van iemand overgenomen hebben (waar de Malae de voorkeur aan geven). Let op, de Malae nemen alleen lichamen over van mensen die toch al dood zouden gaan, uit respect. In hun menselijke lichamen kun je ze nog herkennen aan hun ogen; donkerbruin/rood achtig voor de Malae, onnatuurlijk lichtblauw voor de Mira.
En de Halleys: ze zien eruit als mensen, maar hun ogen kleuren subtiel mee met hun emoties. Dat is eigenlijk het enige dat je qua uiterlijk over hen moet weten. Onder de Halleys bestaan drie rangen, met elk hun eigen manier van magie oproepen. De eersterangs doet dat door middel van het heelal (zon, maan, sterren, kometen etc), de tweederangs doet dat door middel van natuur (planten en dieren en alles wat leeft maar geen menselijke ziel heeft) en de derderangs tapt energie af van menselijke energiestromen (denk aan aura\'s en energie die mensen uitstralen). Van Halleys zijn er maar drie ter wereld, van elke rang een. Ze hoeven niet per se even oud te zijn (de een kan 80 zijn terwijl de ander net vijftien is).
Waar speelt dit zich allemaal af?
Het speelt zich allemaal af in Rome, voornamelijk in het Vaticaan.