Idiala Storyline

[Naomi]

Olivia

Fijn, dat zegt hij ook lekker op tijd. Ik had twee keuzes, de zombie inderdaad loslaten en hopen dat ik op tijd weg zou kunnen komen zonder dat hij me door het pak heen zou bijten of krabben -dit pak was misschien wel zombie-bestendig, maar de stof was vrij dun en ik twijfelde nogal, zeker na dit mislukte experiment van de prof. Ik kon het ook vasthouden en het beste ervan hopen. Ik twijfelde, en de zombie wurmde zich grauwend los. Hij haalde uit naar mij, maar dankzij snelle reflexen -waar had ik die vandaan na jarenlang studeren en alleen maar boeken van dichtbij bekijken?- dook ik achteruit. Ik hoorde een zacht poppend geluid en keek op. Het torso van de zombie wankelde nog na, maar het hoofd was geëxplodeerd. Ik keek naar het pak, dat nu onder de resten zat, maar ik was zelf ongedeerd. Niet gekrabd of geschampt door een van de delen van de schedel.

[Naomi]

Ivar

Ik kan wel huilen. Dachten we eindelijk een vaccine gevonden te hebben, blijkt het net als vaccine 3.76 te zijn. Ontploffen 5 sec na binnenkrijgen van het vaccine. Aangezien de zombies overal wonden hebben, of gewoon weggerot zijn, kan dit eigenlijk best wel als wapen gebruikt worden. Ik bedoel me moeten hier ook nog is levend uit zien te komen. Ik pak die waterpistolen die in het benzinestation liggen wel. Of weet je wat? Super soakers. Die helpen wat extra. Beter om groepen uit te schakelen. Nog steeds rot dat het geen goed vaccine was. Maarja, niets is leuker dan ontploffingen... "Hier, vul deze met mijn vaccine." Zeg ik terwijl ik naar olivia en die andere gozer waarvan ik de naam ben vergeten een super soaker gooi. "Jammer dat het geen vaccine is, maar blij dat het een wapen is!"

[Naomi]

Olivia

Ze ving de soaker en grimaste. Ze legde die zo voorzichtig mogelijk neer en ritste het pak met resten van de zombie uit. Ik stapte eruit en liep er een eindje vandaan. De soaker was niet groot, maar ik twijfelde aan de werkzaamheid.
'Werkt het niet alleen als je het injecteerd?' vroeg ik twijfelend.

[Naomi]

Ivar

"Als het maar in de bloedbaan terecht komt. Schiet op open wonden, ogen, mond enz. enz. Probeert ze gewoon te raken en het vaccine doet de rest. Maar dat betekent dat jij zelf niet geraakt kan worden..."

[Naomi]

Olivia

Ik was al waardeloos met een geweer, laat staan met zo'n super soaker. Hoewel, ik had vaker met waterpistolen geschoten. Misschien was dit een betere optie dan mijn pistool. Ik vulde het met het vaccin en legde het op mijn schouder.
'Nu nog een paar zombies om het op uit te proberen,' zei ik grappend. Ik keek om me heen, toch nog een beetje bang voor die zombies. 'Ik ga even de jerrycans naar mijn auto brengen. Loop je mee?' vroeg ik aan de Amerikaan naast me. Ik wilde hem even alleen spreken. Ik vertrouwde Amerikanen toch meer dan loslopende profs die vaccins ontwikkelden die zombies lieten exploderen.

[Naomi]

Tjaska:

Ik pak de kaart en vouw hem open. ''De tweede afslag rechts en de derde links.'' Ik vouw de kaart weer op. ''Wat heb je allemaal gedaan dan als huurling?'' Het zit me toch nog steeds dwars dat ik op trek met een huurling ik vertrouw ze niet echt heel erg.

[Naomi]

Rufus: (in Oekraïne)

"Ik herinner me dat ik zei dat ik je zou moeten doden als ik het je zou vertellen Tjaska. Maar goed. Ik en mijn mensen hebben wat groeperingen die kwaad wilden tegen de Unie opgeruimd, binnen de Unie en buiten de Unie. Burgers zijn nooit mijn doelwit geweest. En nee, ik ben niet betrokken geweest met dat gezeik op de Krim. Ik zal je voorlopig maar niet uitschakelen voor die informatie. Maar ik wil nu niks meer horen over mijn huurlingbestaan. Ik heb jou nodig en jij mij. En die andere jongen, die zou het geen uur overleven zonder ons."

Ik sloeg de M06 weer op en reed richting Dubno. Na een tijdje rijden viel me iets op. Oh fijn...

[Naomi]

Pavlo

De truck remde uit het niets. Dit schudde mij wakker. Ik hoorde Rufus mopperen. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef. Ik volgde zijn blik over de weg. Aah... dat was er dus. De brug naar Dubno was kapot. Ik keek Rufus aan. 'Wat moeten we nu doen? Terugrijden? Dan zullen we wel tussendoor moeten want als we de snelweg blijven volgen moeten we een uur om.'

[Naomi]

Larry

Hij had zwijgend de conversatie gevolgd en haalde nu zijn schouders op. 'Prima.' Voor hij zich omdraaide wierp hij nog een blik op de resten van de zombie? Hij begon zich af te vragen waarom hij geen van deze wezens was tegen gekomen onderweg. Hij had zichzelf altijd gezien als een realist, iemand die niet snel ondersteboven was of onder de indruk. En nu begon hij zich af te vragen of die realistische kant van hem niet wat nadelen had. Hij had duidelijk meer moeite met het verwerken van dit hele zombie-verhaal dan die andere twee, en een van hem was verdomme nog maar een méisje! Hij zuchtte, haalde zijn handen uit zijn zakken en nam een van de jerrycans, hij was niet van plan dat meisje alles in haar eentje te laten dragen. Hoewel het hem een goedkope smoes van haar leek om even bij die andere kerel weg te kunnen kon hij haar geen ongelijk geven, die vent leek ze werkelijk niet allemaal meer op een rijtje te hebben. Ze liepen een stukje de parkeerplaats op. 'Welke auto is van jou?'

[Naomi]

Olivia

Ze knikte naar de versleten Range Rover. 'Die is overgebracht vanuit Amerika, nog voor het vliegverkeer plat kwam te liggen.' Ze liep er naartoe en ging op de motorkap zitten.
'Wat is jouw eerlijke mening over die prof? Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem niet helemaal vertrouw...'