Larry
'Om eerlijk te zijn begrijp ik niet eens wat er allemaal gaande is. Maar inderdaad, ik twijfel meer aan de geestelijke gezondheid van die kerel daar dan aan de jouwe.' Hij zweeg even en liet zijn blik rusten op de Rover, maar zijn gedachten waren ergens anders. 'Weet je,' vervolgde hij na een korte stilte, 'ik heb helemaal niets meegekregen van dit hele gebeuren. Ik heb geen rondwandelende doden gezien op de weg, alleen maar doden die op hun plek bleven liggen, rottend en stinkend. Waren dat de dooien die niet ineens op magische wijze tot leven zijn gekomen of zijn dat ondoden die inmiddels weer dood zijn?' Hij was zich ineens bewust van de sarcastische ondertoon in zijn stem, en bedacht dat sarcasme waarschijnlijk de manier was waarop hij zichzelf door deze ongebruikelijke situatie probeerde te slepen. Het was diezelfde sarcastische ondertoon die hij altijd gebruikte wanneer er iets onverwachts gebeurde, wanneer een van de artiesten weer rotzooi had geschopt en Larry dat weer goed mocht gaan praten. Van sommige gewoontes kom je kennelijk nooit meer af dacht hij.
Idiala Storyline
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Olivia
Ze rolde met haar ogen als antwoord op zijn sarcasme. 'Ik weet niet wát er gebeurt, ik weet niet hóe het gebeurt, ik weet alleen dat het gebeurt. En ik weet alleen dat die zombies je kunnen krabben en je zo kunnen infecteren. Verder is het me een groot raadsel, maar de grote medische centra lijken hier gesloten. Stroom is schaars en weet je...' Ze keek om zich heen en vloekte binnensmonds. 'Ik wil hier gewoon weg. Ik wil gewoon thuis zitten met sloffen aan mijn voeten en dit op het nieuws zien gebeuren, verdomme!' Ze keek Larry aan en zuchtte.
'Sorry, maar ik wil hier zo snel mogelijk weg. Die prof kan ons niet helpen hierbij heb ik het idee, hij is een beetje van het padje. Kun jij me misschien helpen de grens over te komen?'
Ze rolde met haar ogen als antwoord op zijn sarcasme. 'Ik weet niet wát er gebeurt, ik weet niet hóe het gebeurt, ik weet alleen dat het gebeurt. En ik weet alleen dat die zombies je kunnen krabben en je zo kunnen infecteren. Verder is het me een groot raadsel, maar de grote medische centra lijken hier gesloten. Stroom is schaars en weet je...' Ze keek om zich heen en vloekte binnensmonds. 'Ik wil hier gewoon weg. Ik wil gewoon thuis zitten met sloffen aan mijn voeten en dit op het nieuws zien gebeuren, verdomme!' Ze keek Larry aan en zuchtte.
'Sorry, maar ik wil hier zo snel mogelijk weg. Die prof kan ons niet helpen hierbij heb ik het idee, hij is een beetje van het padje. Kun jij me misschien helpen de grens over te komen?'
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Ivar
Aaawww, ze wilden saampjes weg. Weetje, ik laat die tortelduiven wel gaan, das beter voor ze. Ik pak mijn spullen in en loop even snel naar ze toe. "Hey, ik weet dat jullie saampjes weg willen, dus ik zeg ehm... Dank je voor het vast houden van de zombie. Ik sta nog steeds bij je int krijt, en daarom om jullie twee wat ruimte te geven, ga ik ja?"
Aaawww, ze wilden saampjes weg. Weetje, ik laat die tortelduiven wel gaan, das beter voor ze. Ik pak mijn spullen in en loop even snel naar ze toe. "Hey, ik weet dat jullie saampjes weg willen, dus ik zeg ehm... Dank je voor het vast houden van de zombie. Ik sta nog steeds bij je int krijt, en daarom om jullie twee wat ruimte te geven, ga ik ja?"
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Larry
Hij had nog niet eens de kans gekregen om na te denken en te antwoorden voordat de oudere kerel - wiens naam hij nog steeds niet wist - het gesprek binnen kwam vallen en meldde dat hij wel in zijn eentje verder zou gaan. Daarnaast wist hij een paar opmerkingen te maken die toespeelden op een relatie... tussen hem en dit meisje? 'Ho eens even!' riep Larry, en hij stak zijn hand op om de man tot stilte te manen. 'Ik weet niet waar je me allemaal van bedenkt makker, maar ik ken jullie béiden nog maar een kwartier..' Hij liet even een stilte vallen in de hoop dat de prof door zou hebben hoe belachelijk hij klonk, '..en ik heb nog niet eens gereageerd op de vraag die gesteld werd.' Hij haalde diep adem en maande zichzelf ertoe om de kalmte terug te brengen in zijn stem. 'Luister, ik denk dat we hier allemaal weg willen, en dat we inderdaad het beste dit rotland uit kunnen. Voordat ik..' De Caddy van de jongens stal en er voor het aanbreken van de dageraad vandoor vluchtte.. 'Voordat ik de grens over ging heb ik helemaal niets vreemds gezien. Laten we vertrekken uit deze rotzooi. Sámen.' Hij keek zowel Olivia als de oudere man nadrukkelijk aan. Tegen de laatste voegde hij nog iets toe. 'Als je niet meewil moet je dat zelf weten.'
Hij had nog niet eens de kans gekregen om na te denken en te antwoorden voordat de oudere kerel - wiens naam hij nog steeds niet wist - het gesprek binnen kwam vallen en meldde dat hij wel in zijn eentje verder zou gaan. Daarnaast wist hij een paar opmerkingen te maken die toespeelden op een relatie... tussen hem en dit meisje? 'Ho eens even!' riep Larry, en hij stak zijn hand op om de man tot stilte te manen. 'Ik weet niet waar je me allemaal van bedenkt makker, maar ik ken jullie béiden nog maar een kwartier..' Hij liet even een stilte vallen in de hoop dat de prof door zou hebben hoe belachelijk hij klonk, '..en ik heb nog niet eens gereageerd op de vraag die gesteld werd.' Hij haalde diep adem en maande zichzelf ertoe om de kalmte terug te brengen in zijn stem. 'Luister, ik denk dat we hier allemaal weg willen, en dat we inderdaad het beste dit rotland uit kunnen. Voordat ik..' De Caddy van de jongens stal en er voor het aanbreken van de dageraad vandoor vluchtte.. 'Voordat ik de grens over ging heb ik helemaal niets vreemds gezien. Laten we vertrekken uit deze rotzooi. Sámen.' Hij keek zowel Olivia als de oudere man nadrukkelijk aan. Tegen de laatste voegde hij nog iets toe. 'Als je niet meewil moet je dat zelf weten.'
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Aishe
Haar bovenarmen waren niet alleen pijnlijk rood, ze voelde de warmte er letterlijk vanaf stralen. De afgelopen nacht had ze er bijna niet van kunnen slapen, omdat hoe ze ook ging liggen er altijd wel iets de verbrande huid raakte. Waarom was ze dan ook een hele dag in de zon gaan lopen? Omdat ze honger had gehad. Dat was gisteren geweest, vandaag.. vandaag was het geen honger meer, maar buikpijn. Ze had wel een paar knollen opgegraven en die op proberen te eten, maar ze waren zo vies geweest dat ze ze weer had uitgespuugd. En nu zat ze in het licht van de ondergaande zon in het gras met haar boekje en pen, en had ze honger. Ze keek naar het papier. Ik stond er. Ze wist zeker dat ze dat goed had geschreven. Dat woordje was niet moeilijk geweest, hoewel Iliona het niet had gekund. Maar Iliona was dan ook dom, Iliona wilde niet eens leren schrijven. Ze had Aishe's pen in het gras gegooid en was boos weggestampt. 'Stomme Szellem!' Had ze geschreeuwd, toen het haar na de derde poging nog niet was gelukt. Maar dat maakte nu niet meer uit, Iliona was toch dood. Of dood-levend, net als die anderen die Aishe in de stad had gezien. Ze dacht even na, zette voorzichtig de punt van haar pen op het papier en schreef: heb. Ik heb stond er nu. Maar hoe ze 'honger' schreef wist ze niet.
Haar bovenarmen waren niet alleen pijnlijk rood, ze voelde de warmte er letterlijk vanaf stralen. De afgelopen nacht had ze er bijna niet van kunnen slapen, omdat hoe ze ook ging liggen er altijd wel iets de verbrande huid raakte. Waarom was ze dan ook een hele dag in de zon gaan lopen? Omdat ze honger had gehad. Dat was gisteren geweest, vandaag.. vandaag was het geen honger meer, maar buikpijn. Ze had wel een paar knollen opgegraven en die op proberen te eten, maar ze waren zo vies geweest dat ze ze weer had uitgespuugd. En nu zat ze in het licht van de ondergaande zon in het gras met haar boekje en pen, en had ze honger. Ze keek naar het papier. Ik stond er. Ze wist zeker dat ze dat goed had geschreven. Dat woordje was niet moeilijk geweest, hoewel Iliona het niet had gekund. Maar Iliona was dan ook dom, Iliona wilde niet eens leren schrijven. Ze had Aishe's pen in het gras gegooid en was boos weggestampt. 'Stomme Szellem!' Had ze geschreeuwd, toen het haar na de derde poging nog niet was gelukt. Maar dat maakte nu niet meer uit, Iliona was toch dood. Of dood-levend, net als die anderen die Aishe in de stad had gezien. Ze dacht even na, zette voorzichtig de punt van haar pen op het papier en schreef: heb. Ik heb stond er nu. Maar hoe ze 'honger' schreef wist ze niet.
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Ivar
"Nee, ik ben geleerde, geen gespierde atleet. Ik heb jullie hulp nodig. Ik ga daarom heel graag met jullie mee. Het was een rare ingeving van me. Sorry als het raar overkwam. Ik weet niet wat me bezielde. Maar ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat we weg willen. Dus laden we alle recourses bij de grootste auto in? Of wat is je plan?"
"Nee, ik ben geleerde, geen gespierde atleet. Ik heb jullie hulp nodig. Ik ga daarom heel graag met jullie mee. Het was een rare ingeving van me. Sorry als het raar overkwam. Ik weet niet wat me bezielde. Maar ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat we weg willen. Dus laden we alle recourses bij de grootste auto in? Of wat is je plan?"
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Olivia
Ze keek vies van Ivar naar Larry. Die man was minstens het dubbele van haar leeftijd! Vanbinnen walgde ze, maar van buiten liet ze niets zien. Misschien was dat iets wat Ivar als 'normaal' beschouwde; mannen van 35 die opeens met jonge meisjes gingen daten.
'Ik ga sowieso mee. Ik heb geen zin om achter te blijven in m'n eentje.'
Ze keek vies van Ivar naar Larry. Die man was minstens het dubbele van haar leeftijd! Vanbinnen walgde ze, maar van buiten liet ze niets zien. Misschien was dat iets wat Ivar als 'normaal' beschouwde; mannen van 35 die opeens met jonge meisjes gingen daten.
'Ik ga sowieso mee. Ik heb geen zin om achter te blijven in m'n eentje.'
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Larry
Dus nu was het ineens zijn plan? Afijn, de doc had zijn excuses aangeboden en leek weer een beetje tot rede gekomen te zijn. En Olivia, tsja, natuurlijk wilde die niet in haar eentje achter blijven. Maar wat wil jij eigenlijk Lar? vroeg de stem van Brandy gemelijk lachend in zijn hoofd. Wat ik wil? Precies zoals die studente zo fijn wist op te merken: thuis op de bank zitten en dit alles op de TV bekijken. Als ik eens wist waar dat thuis was. Verder nog wat te zeggen, Brandy? Maar Brandy hield zijn mond en Larry kon zich weer op de rest van de wereld richtte. De wereld die nu bestond uit hem, deze twee mensen en een heleboel lijken. 'Ik denk dat het zonde is om een voertuig te verspillen,' zei Larry bedenkelijk, hoewel hij eigenlijk de Caddy het liefst kapot had gereden tegen de dichtstbijzijnde boom en nooit meer een kilometer met dat stomme ding af zou hoeven leggen. De Caddy deed hem veel te veel denken aan de zooi waar hij zo diep in gezeten had. 'En waar gaan we heen rijden? Oekraïne verlaten lijkt mij een strak plan, maar welke kant willen we op?'
Dus nu was het ineens zijn plan? Afijn, de doc had zijn excuses aangeboden en leek weer een beetje tot rede gekomen te zijn. En Olivia, tsja, natuurlijk wilde die niet in haar eentje achter blijven. Maar wat wil jij eigenlijk Lar? vroeg de stem van Brandy gemelijk lachend in zijn hoofd. Wat ik wil? Precies zoals die studente zo fijn wist op te merken: thuis op de bank zitten en dit alles op de TV bekijken. Als ik eens wist waar dat thuis was. Verder nog wat te zeggen, Brandy? Maar Brandy hield zijn mond en Larry kon zich weer op de rest van de wereld richtte. De wereld die nu bestond uit hem, deze twee mensen en een heleboel lijken. 'Ik denk dat het zonde is om een voertuig te verspillen,' zei Larry bedenkelijk, hoewel hij eigenlijk de Caddy het liefst kapot had gereden tegen de dichtstbijzijnde boom en nooit meer een kilometer met dat stomme ding af zou hoeven leggen. De Caddy deed hem veel te veel denken aan de zooi waar hij zo diep in gezeten had. 'En waar gaan we heen rijden? Oekraïne verlaten lijkt mij een strak plan, maar welke kant willen we op?'
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Rufus:
Domme hond! Je had kunnen verwachten dat het leger bruggen zou opblazen om de zombies tegen te houden! Wat ben je toch een domme hond Rufus! Ik vloekte en smeet een steen naar een zombie aan de andere kant van de opgeblazen brug en stapte weer in de truck. We draaiden ons om en sloegen later een landweggetje in en gingen zuidwaarts. Ik besloot net buiten het zuiden van Dubno te stoppen om te plassen en dergelijke.
"Kom op lamzakken, uitstappen! Strek je benen, ga pissen of poepen en eet en/of drink wat. Ik heb geen idee wat we gaan tegenkomen maar ik wil in ieder geval niet op lege maag of volle blaas een horde inrijden, gesnopen?"
Ik stapte een klein eindje van de truck af en plaste tegen een paar bosjes aan. Ik dacht dat ik een eindje verderop iemand zag zitten. Vast weer een motkop, lekker negeren die hap. Ik liep naar de achterkant van de truck en pakte een flesje water en begon wat te drinken. Ik wist niet waarom maar ik keek weer in de richting van die zittende motkop. Ben ik nou gek of zit die motkop nou iets te schrijven? Ik pakte mijn verrekijker en ik zag toen dat het geen zombie was.
"Hey, het kan gek klinken, maar volgens mij zit daar iemand te schrijven. Wat denken jullie?"
Domme hond! Je had kunnen verwachten dat het leger bruggen zou opblazen om de zombies tegen te houden! Wat ben je toch een domme hond Rufus! Ik vloekte en smeet een steen naar een zombie aan de andere kant van de opgeblazen brug en stapte weer in de truck. We draaiden ons om en sloegen later een landweggetje in en gingen zuidwaarts. Ik besloot net buiten het zuiden van Dubno te stoppen om te plassen en dergelijke.
"Kom op lamzakken, uitstappen! Strek je benen, ga pissen of poepen en eet en/of drink wat. Ik heb geen idee wat we gaan tegenkomen maar ik wil in ieder geval niet op lege maag of volle blaas een horde inrijden, gesnopen?"
Ik stapte een klein eindje van de truck af en plaste tegen een paar bosjes aan. Ik dacht dat ik een eindje verderop iemand zag zitten. Vast weer een motkop, lekker negeren die hap. Ik liep naar de achterkant van de truck en pakte een flesje water en begon wat te drinken. Ik wist niet waarom maar ik keek weer in de richting van die zittende motkop. Ben ik nou gek of zit die motkop nou iets te schrijven? Ik pakte mijn verrekijker en ik zag toen dat het geen zombie was.
"Hey, het kan gek klinken, maar volgens mij zit daar iemand te schrijven. Wat denken jullie?"
-
Naomi
- Lady of Light
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 19-05-2014 17:08
Aishe
Ze was net begonnen aan de eerste letter van een nieuwe zin - ze wist niet hoe ze de vorige af moest maken - toen ze ineens het geluid van banden op de zandweg vlakbij hoorde. Mensen? Geschrokken hief ze haar hoofd op en veegde de lokken lichtblond haar uit haar gezicht; ze kon nog net zien hoe een vage schim dichterbij kwam rijden over het pad dat aan het veld grensde waar ze zat, en aan het geluid te horen was het een zware auto. Instinctief dook ze in elkaar om zichzelf zo klein mogelijk te maken, en wenste vurig dat de wagen snel voorbij zou gaan. Maar zoals gewoonlijk werden haar wensen niet vervuld: het geluid van de draaiende wielen over zand en grind stopte, en ze hoorde een portier dichtslaan. Voetstappen. Iemand stapte uit en riep iets in een taal die ze niet verstond. Aishe merkte dat ze trilde, waren het goede of slechte mensen? Waren ze dood? Ze wilde opkijken, maar durfde niet te bewegen. Kom op Aishe, probeer het te zien! zei ze boos tegen zichzelf, en richtte haar ogen in de richting van de bron van het geluid. Er waren twee of drie mensen, dacht ze onzeker. En ineens zag ze dat de grootste van de groep in haar richting wees. Ze hadden haar gezien! Van schrik kwam er een hoog geluidje uit haar keel en ze sloeg haar boekje dicht en begon achteruit weg te kruipen door het hoge gras, zo goed en kwaad als dat ging.
Ze was net begonnen aan de eerste letter van een nieuwe zin - ze wist niet hoe ze de vorige af moest maken - toen ze ineens het geluid van banden op de zandweg vlakbij hoorde. Mensen? Geschrokken hief ze haar hoofd op en veegde de lokken lichtblond haar uit haar gezicht; ze kon nog net zien hoe een vage schim dichterbij kwam rijden over het pad dat aan het veld grensde waar ze zat, en aan het geluid te horen was het een zware auto. Instinctief dook ze in elkaar om zichzelf zo klein mogelijk te maken, en wenste vurig dat de wagen snel voorbij zou gaan. Maar zoals gewoonlijk werden haar wensen niet vervuld: het geluid van de draaiende wielen over zand en grind stopte, en ze hoorde een portier dichtslaan. Voetstappen. Iemand stapte uit en riep iets in een taal die ze niet verstond. Aishe merkte dat ze trilde, waren het goede of slechte mensen? Waren ze dood? Ze wilde opkijken, maar durfde niet te bewegen. Kom op Aishe, probeer het te zien! zei ze boos tegen zichzelf, en richtte haar ogen in de richting van de bron van het geluid. Er waren twee of drie mensen, dacht ze onzeker. En ineens zag ze dat de grootste van de groep in haar richting wees. Ze hadden haar gezien! Van schrik kwam er een hoog geluidje uit haar keel en ze sloeg haar boekje dicht en begon achteruit weg te kruipen door het hoge gras, zo goed en kwaad als dat ging.