Verhaallijn

[Auke]

Dereck Dustfox

Hij klom op zijn paard en trok zijn zwaard terwijl hij Ulvarr en zijn mannen volgde. Dit had Dereck niet verwacht, Ulvarr die juist richting het gevecht rende met een wapen nota bene. Hij concentreerde zich op wat er komen zou en voelde zich een worden met Faye's bewegingen. Is dit hoe mijn voorvader Wayeck zich voelde op een paard? Een met zijn paard qua lichaam en ziel?

Tarsid Vanmarsh

Hij klom de muur op en keek naar de Tharnosiaanse troepen voor de poort. Hier zat hij echt niet op te wachten en keek om of de leider van Maanakker al te zien was. Zijn kameraden hielden de omgeving in de gaten voor verraders die mogelijk de poort zouden openmaken.

Salaria Dustfox

Ze was net aan het genieten van een worstelpartij tussen twee van haar krijgers toen twee mannen van Tarsid aangerend kwamen. "Kapitein Salaria, Tarsid heeft om versterkingen gevraagd, troepen van Tharnos staan buiten de poort." Salaria keek de twee mannen aan met een geagiteerde blik. "En Tarsid kan ze niet eens in zijn eentje aan? Wat zwak..." Zei ze terwijl ze gebaarde dat de twee worstelaars moesten stoppen. "Nou dan komen we Tarsid versterken toch?" Ze stootte een van haar luitenanten aan en hij riep de hele compagnie bij elkaar. "Tijd om met Tharnos-kneusjes te vechten als Tarsid dat wilt..." Zei ze tegen haar manschappen terwijl ze hun wapens en uitrusting pakten. "Oh wacht dat is niet aardig, laten we soldaten van Tharnos eervol verslaan in een gevecht als Tarsid dat wilt." Haar manschappen stonden klaar en ze dronk haar beker leeg. "Compagnie! Voorwaarts!"

[Martijn]

Iago Thardarios

Iago keek toe hoe een klein groepje schutters zich op de oostelijke muur positioneerden. Hij grinnikte. Hij wist dat deze simpele bogen en pijlen geen partij waren voor Tharniaans plaatpantser.
"Nou? Komt er nog wat van? We hebben toch echt duidelijk de meester van het dorp naar voren geroepen!" Na nog enkele minuten van stilte verscheen een man van in de vijftig op de muur bij de poort van het dorp. Het was meester Olver Heibrand, de meester van Maanakker. Hij ging gekleed in een dikke, bruine bontmantel en had halflang, krullend grijs haar. "Wat moeten de Tharnianen hier in naam der Goden?" schreeuwde Olver over de muur heen. "Waarom de open oorlogsverklaring afleggen door een dorp aan te vallen dat zo weinig waarde heeft op zowel strategisch, economisch als politiek niveau? Spreek!" Iago was onder de indruk. Deze man had ballen. "Een aspect dat u vergeet, waarde heer, is de morele waarde. Zoals u vast wel weet, is het ons doel om het nobele mensenras te laten zegevieren over de vuilheid van de onmens. Nu weten wij dat er in uw o zo mooie dorp een totaal van zeven Kobolden leven. Wij tonen hiermee aan dat, waar in het oosten je ook leeft, de inquisitie voor je zal komen. Maar vreest niet, dorpelingen! Jullie zijn van het nobele mensenras! Het is het toch niet waard om voor deze smerige groenhuiden te sterven? Open de poorten en geef ons de kobolds! Niemand anders hoeft te sterven op die manier."
Vanuit de menigte in het dorp klonken nu hier en daar kreten van burgers. hier en daar schreeuwde een angstige moeder of oude man dat hij het eens was met de Tharniaanse generaal. Olver liet al snel de orde terugkeren. Met zijn krachtige stem schreeuwde hij: "Genoeg!" De stilte die viel was bijna spookachtig. "Ik heb aan de Goden gezworen dat ik geen dorpeling in dit dorp ooit zal laten vallen of sterven als ik het had kunnen voorkomen! Vandaag zal dat niet anders zijn!"
Iago glimlachte. "Een bewonderenswaardig streven mijn heer. Maar wat u niet inziet in dit geval: u kan het niet voorkomen! U heeft de mankracht en uitrusting niet. Gaat u echt het bloed van u dorpelingen vergieten voor zeven groenhuiden die daarna alsnog zullen sterven?" Meester Heibrand glimlachte en keek naar Iago. "de Goden hebben u inderdaad in de steek gelaten. De leegte wacht voor u en uw mannen. Schutters! naar uw positie! Wachters! naar de poort! ik wil elke man die een zwaard kan dragen nu aan de oostelijke muur hebben! Dat is een bevel!"
Iago zuchtte, maakte met zijn vinger een klein wijzend gebaar terwijl hij nonchalant "Voorwaarts." zei. De Tharnianen sloten zich tijdens het lopen aan in één rij. De schutters op de muren van Maanakker schoten pijl na pijl richting de marcherende soldaten maar stuk voor stuk bleven deze pijlen steken in de grote torenschilden of kaatsten ze af op het sterke plaatpantser van de Tharnianen. Iago keek met een lach toe. "De dag dat de maan van west-laagveld verduisterd werd."

[Casper]

Ulvarr

Ulvarr en zijn mannen galoppeerden het dorp door. Hij zelf bereed een grote, zwaarte merrie, een strijdros, sterk genoeg om Ulvarr te kunnen dragen. Aangekomen in het midden van het dorp schreeuwde hij naar de dorpelingen die hun spullen hadden gepakt en weg probeerden te komen. ´Breng iedere kobold, dwerg of nimf zover van dit dorp als mogelijk! Dat is een bevel!´ Zijn mannen en hij reden verder tot hij een man met een bruine bontmantel naar hem toe zag rennen. ´Help ons, heer, zonder uw soldaten staan we geen kans tegen een heel Tharniaans bataljon. Alstublieft, bescherm de poort!´ Ulvarr nam geen tijd om te reageren en beval zin mannen hem te volgen. Zo snel als ze konden bewogen ze zich door de straatjes van Maanakker, de hoeven van de paarden ketsten luid af op de kiezelstenen paden. Bij de poort aangekomen stagen zijn mannen af. Hij zei: ´Dereck! Neem de mannen en houdt een linie onder de poort. Laat ze niet doorkomen. Koste wat kost.´ Zelf bleef hij ze paard en kijk om zich heen. Ruim honderdvijftig man had zich verzameld op en naast de poort en de muur. De helft was wachter, slecht uitgerust, maar het moest maar doen. De andere helft bestond uit burgers die zich maar hadden uitgerust met wat ze konden vinden. Hooivorken, houtbijlen en verroeste speren, reserves van de wacht. Hij hoorde de sloophamers der Tharnianen de houten poort stukje voor stukje versplinteren. Een rilling kroop door hem heen. Hij moest iets doen. Hij schreeuwde naar een paar burgers die stonden te suffen naast de muur. ´Jullie! Die pijlen halen niks uit tegen de harnassen van de Tharnianen. Zoek zware objecten; stenen, aambeelden , ploegen, wielen en gooi ze vanaf de poort naar beneden.´ Hij liet zijn paard dichter bij de poort stappen zodat de wachters erop hem beter zouden verstaan. ´MEER MENSEN ONDER DE POORT´ Schreeuwde hij. Het zou een lange morgen worden.

Sveyna

De bruine hengst zoefde over de zachte heide van het Laagveldse landschap. Ze hield Arsach goed vast. Zijn krullende, donkerblonde haar kwam in haar gezicht. Arsach was een aardige kerel, iemand die ze kon vertrouwen. Hij was al lid van de wacht zolang ze zich kon herinneren. Ze keek achterom en zag hoe in de verte allemaal inwoners het dorp uit aan het vluchten waren. Toen zag ze nog iets. Een glinstering niet ver naast haar. Het werd steeds groter en feller tot ze duidelijk een vorm kon onderscheiden. Een ruiter, in een duidelijk Tharniaans harnas. ´We worden gevolgd.´ Zei ze tegen Arsach, die het paard hierop aanspoorde nog vlugger te rijden. Die zei´We gaan naar dat woud daarginds. Daar raken we hem kwijt.´ Ze keek in de verte in noordelijke richting en zag inderdaad het woud. Het was immens, en erg ver. Zouden ze het redden?

[Auke]

Tarsid Vanmarsh

Tarsid kon nog steeds niet geloven dat de leider van Maanakker zo'n stomme beslissing nam. Hij gebaarde zijn mannen om terug te trekken en nam zijn afstand van de poort en de mensen die het probeerde te verdedigen. "Wij hebben geen conflict met Tharnos, dus laat de dorpelingen maar sterven als de dwazen dat ze zijn." Sprak hij op gedempte toon tegen zijn mannen en toen viel zijn blik op de gezette man op een paard. Heer Ulvarr van de Golfmark is hier? Wat is hier precies gaande?

Dereck Dustfox

Hij riep de orders en de soldaten volgde ze op. "Linie vormen! Eerste rij schilden, tweede rij speren! De rest klaar staan om te versterken!" Hij keek naar de poort die zichtbaar mee begon te geven aan het gehamer van de aanvallers. "Zet je schrap en bid tot je goden!" Riep hij terwijl hij zelf een kort schietgebedje bad tot zijn voorouders.

Salaria Dustfox

Toen ze tussen de bomen vandaan kwam en Maanakker in de verte zag zag ze ook twee paarden met ruiters op haar afkomen. "Cavalerie! Onderschep ze en ontwapen ze!" Riep ze luidkeels en kort daarna schoten tientallen van haar ruiters naar voren en sneden de ruiters af. "Het maakt me niet uit aan wiens zijde ze staan, maar zolang ik geen orders heb van Tarsid zullen ze niet met elkaar vechten." Zei ze terwijl ze met de rest van haar troepen tussen de bomen vandaan kwam en de ruiters tegemoet liep. "Wapens neer als jullie je leven lief is..."

[Casper]

Sveyna

Arsach liet het paard met veel moeite stoppen en Sveyna hoorde hem vloeken. Hij trok zijn lange zwaard uit zijn schede en richtte het op de andere ruiter, die op hen af kwam draven, met een vol, prachtig versierd harnas en bewapend met een lange en zware strijdhamer. In gebrekkig Tharniaans schreeuwde Arsach de Tharniaanse ruiter toe: ´Een stap dichterbij en ik vermorzel je mooie harnas met jou erin.´ De ruiter stopte en haalde zijn vizier omhoog. Een knappe man met kastanjebruin haar en een serieuze grijns op zijn gezicht. ´Ik zou het niet proberen. Kom met mij mee en ik zal ervoor zorgen dat jullie geen haar gekrenkt wordt. Althans, niet al te veel haren. Hetzelfde geldt voor jullie!´Schreeuwde de ruiter de soldaten die hen onderschept hadden toe. ´Ik zou rechtsomkeert dit bos terug ingaan, als jullie geen speer door jullie achterste gespietst willen krijgen.´ Arsach veranderde niet van houden en bleef met zijn zwaard op de ruiter gericht staan.

[Martijn]

Iago Thardarios

Iago stond voldaan toe te kijken hoe zijn soldaten op de poort aan het ramen waren. Aan zijn bewaker die nog was overgebleven (de andere was achter een vluchtend paard aangerend) zei hij: "Geef de huurlingen het signaal. Niemand mag dit dorp nog verlaten. Ik wil niet dat de burgers gedood worden maar ik wil niet dat ze de kobolds meesmokkelen."
Iago's bewaker knikte en gaf twee stoten op zijn hoorn. Een korte en een lange. Uit het bos in het oosten, waar de Tharnianen eerst nog vandaan waren gekomen, kwamen vijftien ruiters gerend. Ze hadden typische Laagveldse uitrustingen. Ze splitsten zich op in twee groepen die om het dorp heen cirkelden.

Tobias Saterse

"Opschieten Wikker!" zei Tobias tegen de Kobold die haastig zijn spullen inpakte. "Jaja , ik ben een alchemist maar ik kan niet heksen Tobias!" Tobias stond met de deur op een kier de straten in de gaten te houden. Wat een chaos. Waarom waren er geen wachters aan de oost-poort? Ze hadden hun mannen veel beter en sneller kunnen positioneren als ze de discipline hadden kunnen opbrengen om op hun vaste wachtplaatsen te staan.
Een kreet klonk door het dorp, gevolgd door het geluid van splinterend hout. "Ze zijn binnen, Wikker! Schiet op verdomme!" De Kobold greep zijn tas, gooide hem op zijn rug en seinde naar Tobias dat hij klaar was. "Je vrouw wacht al in de steeg. Nu opschieten. Deze straat is niet ver weg van de poort." Tobias gooide de deur open en rende naar buiten, met Wikker op zijn hielen. Links van hen werd de schildmuur van de verdedigers steeds verder naar achteren geduwd. Tobias en Wikker rende het steegje in. Muttie, de vrouw van Wikker, sprong achter een ton vandaan en viel haar man in de armen terwijl Tobias een fakkel van de muur greep, een putdeksel open gooide en gebaarde dat de Kobolds er in moesten springen. Ze deden dit zonder aarzelen. Tobias volgde hen en sloot de putdeksel boven hen.

[Auke]

Dereck Dustfox

Faye werd onrustig en Dereck kalmeerde haar. "Duw ze terug!" Riep hij naar de manschappen. "Laat ze bloeden voor iedere stap!" Hij gaf een signaal en meer mannen kwamen de schildmuur versterken. Hij leidde Faye tot hij naast Ulvarr was en zei op gedempte toon. "Heer Ulvarr, we hebben geen hoge kans van slagen tegen deze soldaten."

Tarsid Vanmarsh

Tarsid en zijn mannen zaten allemaal in het zadel van hun paarden, klaar om aan te vallen of om te vluchten. "Bij de goden waar blijft Salaria?" Mompelde hij tegen niemand in het bijzonder. Als hij nu in de rug zou stormen van de verdedigers zou de inquisitie zeker winnen en zou hij op goede termen beginnen bij hun leider. Bij deze gedachte verstevigde hij zijn grip op de teugels van zijn paard.

Salaria Dustfox

"Zeg knapperd, ik weet dat je jezelf best wel wat vind met je hamer en je mooie pantser maar een salvo van mijn schutters en je bent niet meer zo blij..." Zei Salaria met speelse lach. "Steek die hamer even weg en jij steekt maar even je zwaard weg." Zei ze terwijl ze beide ruiters aankeek. "Niemand gaat hier iemand anders te lijf tenzij ik dat zeg begrepen?" Ze keek toen naar de jonge vrouw die bij een van de ruiters achterop zat. Is dat wie ze denkt dat het is? "Sveyna? Kan je van dat paard afkomen en hierkomen?" Vroeg ze met een poeslieve stem terwijl een aantal van haar schutters de twee ruiters onder schot hielden met sterke kruisbogen en goede bogen.

[Casper]

Ulvarr

Dereck had gelijk en Ulvarr wist het. De Tharniaanse soldaten waren in alle punten superieur aan de wachten en de bewapende burgers. Hun pantsers waren gewoon te sterk. Toen hoorde hij van achter zich dat hij geroepen werd. ´Heer! Heer! Kunn´n dez´n u misschien van dienst zijn?´Hij keek en zag dat de wachter van de poort, Darrel met een groepje burgers die twee zware boomstammen droegen achter hem stond. Ulrich keek op. Die wachter bleek een stuk slimmer dan ie eruitzag. ´Briljant. Natuurlijk! Stormrammen.´Hij keek naar Dereck en zei:´Jij weet wat te doen. Zo komen we wel door die linie heen.´

Sveyna

´Geen zorgen Arsach, het is oke.´
Ze deed zoals haar bevolen was en stapte van haar paard af. De zus van Dereck, Salaria stond daar. Wat deed zij hier? Sveyna had Salaria enkele keren gezien, maar goed kende ze haar niet. Sveyna liep naar haar toe, terwijl de manschappen haar goed in de gaten hielden, met kruisbogen op haar gericht. ´Je had geen beter moment uit kunnen kiezen om op te komen dagen. Het dorp daarginds, Maanakker wordt aangevallen door Tharnos. Mijn vader, jouw Markgraaf, is daar met zijn wachters. Help hem. Dan zal ik zweren dat mijn vader je rijkelijk beloont.

[Auke]

Dereck Dustfox

Hij glimlache en riep de orders. Al snel waren de boomstammen in positie en wachtte Dereck op Ulvarr's bevel om de linie terug te dringen.

Salaria Dustfox

Ze sloeg een arm om Sveyna en lachtte. "Lieve schat, ik was al onderweg naar Maanakker voor zaken." Ze keek naar de twee ruiters. "Jullie twee, keer maar terug naar jullie meesters. Jullie hebben geen problemen met mij." Ze keek naar de rest van haar manschappen die zich verzamelt hadden. "Tenzij jullie ruzie willen met mijn manschappen..." Ze leidde Sveyna weg van de twee ruiters en zei "Dus Sveyna, wat zei je nou over rijkelijk belonen?"

[Casper]

Ulvarr

Hij hield zijn bijl omhoog. ´OP MIJN BEVEL! Golfmarkers, Laagvelders, dan openen jullie de linie, en laten jullie ze door.´ Hij hief zijn bijl nog hoger en liet hem naar beneden vallen. ´NU!´ De linie opende zich onder coordinatie van Dereck op een punt in het midden, en de mannen die de boomstammen droegen stormden af op de Tharniaanse soldaten. Ze braken door de linie. Tharniaanse soldaten vielen om en hun harnassen werden ingedeukt. Vijf van de burgers werden neergehakt en de rest rende terug het dorp in, de boomstammen lieten ze liggen tussen de linies in. Dereck en de Golfmarkers namen gretig gebruik van dit moment van verwarring om toe te slaan. Ze verwondden een paar soldaten en een dorpswacht wist zelfs tussen het harnas in de nek van een Tharniaan te steken, waarna die levenloos op de grond belandde. De linie der Golfmarkers en Laagvelders won meer grond en de Tharnianen werden naar achteren gedwongen. De door de stormram gevallen Tharnianen werden hulpeloos doodgestoken. Deze actie velde jammer genoeg ook het leven van twee Golfmarkers en drie dorpswachten, die te gretig toesloegen.
Misschien maken we toch een kans.

Sveyna

´Laat Arsach hier. Hij hoort bij mij en mijn vader. De ander mag je voor mijn part laten gaan. Of liever doden.´ zei ze. ´Maar inderdaad, je zal rijkelijk beloond worden. Met veel geld, het schijnt dat je daar wel van houdt of niet?´